Tijd voor verandering

De laatste dag van het jaar is een mooi moment om een wijziging aan te kondigen.
De afgelopen 4 jaar heb ik met veel plezier mijn Blogs beschikbaar gesteld via blogspot.
Ieder jaar een andere blog in het gemakkelijk te onthouden formaat: bbeurden<jaar>.blogspot.com.

Ik stap nu over op Wordpress. In mijn optiek net iets gebruikersvriendelijker en beduidend meer functionaliteit.
Je hoeft vanaf nu dan ook maar 1 link te onthouden: http://bbeurden.wordpress.com/.
Voor specifieke reizen, zoals daar in 2011 zijn: Lapland & Florida, zullen afzonderlijke blogs worden aangemaakt, die vanaf de 'hoofd-blog' bereikbaar zullen zijn.

Het klinkt allemaal ingewikkelder dan het is en ik moet er ook nog een beetje aan wennen, maar het zal vast wel allemaal goed komen.
Meld je weer aan als nieuwe volger (via Subscribe) en je kan weer zien waar we uithangen en wat we meemaken.
Iedereen een goed en gezond 2011 toegewenst!

Dag 29/30: Denver – Thuis

Onder een blauwe lucht konden we genieten van ons galgenontbijt. Restjes opmaken (voor zover mogelijk).
De laatste dingetjes inpakken en de laatste vlekjes in de camper oppoetsen. Gelukkig hoeft de camper alleen aan de binnenkant schoon te zijn en kunnen we het kerkhof aan de buitenzijde laten zitten.
Marcel zorgt er nog even voor dat de zwarte en grijze tank netjes leeg zijn en dan kan ie voor de laatste keer worden afgekoppeld voor het ritje naar Campingworld.
Fijn dat we op Dakota Ridge propaan kunnen aftanken. Hebben we daar geen omkijken meer naar.
De koffers kunnen gelijk in de huurauto, want die gaat mee naar het vliegveld. Nu is gelijk duidelijk waarom we hier zo’n grote auto hadden gehuurd.

Het ritje naar Campingworld/Moturis ging niet echt voorspoedig. Om 1 of andere reden had ik in Streets & Trips een heel ander adres ingegeven tijdens de voorbereiding?? Zo kwamen we 10 miles verderop terecht en zochten we vergeefs naar de verhuurder.
Nadat uiteindelijk het goede adres was ingegeven bleek Streets & Trips dat ook niet te kunnen vinden. Afijn, het kwam allemaal weer goed en tegen 10-en stonden we dan toch waar we wezen moesten.

Gelukkig was het inlever protocol hier veel soepeler dan we waren gewend bij RoadBear. In 10 minuten klaar. Uiteraard wel mijn beklag gedaan over met name het ongemak met de generator.

Op naar Denver airport. Eerst ingecheckt, zodat we van alle bagage waren verlost en toen naar Hertz om de huurauto in te leveren.
Wat een gigantische verhuurlocaties heeft Hertz daar. Alle andere maatschappijen zijn er overigens ook prominent vertegenwoordigd. Je rijdt de auto binnen in rijen en levert binnen de sleutels in. Auto wordt in ieder geval op dat moment niet nagekeken. Wel rekenden ze even zo vrolijk nog even $40 voor benzine, maar dat werd na protest er toch weer afgehaald. We hadden de auto immers al zelf afgetankt (voor $21).
Om een idee te geven over de omvang; Iedere 5 minuten rijden er pendelbussen (formaat stadsbus) vanaf iedere verhuurmaatschappij naar de terminals.

Al met al waren we mooi op tijd voor de eerste vlucht naar Minneapolis. Gelukkig ging de vlucht ook op tijd, want we hadden immers maar 55 minuten overstaptijd voor de vlucht naar Amsterdam en op de luchthaven van Minneapolis was het nog best een aardig stukje lopen.

Een half uur voor schema landden we na een kort nachtje op Schiphol en stonden taxi JaVerbu en de meiden/Patrick klaar om ons veilig thuis af te leveren. De douane had ook geen tijd voor ons, dus dat scheelde ook weer.

De eerste wassen zijn al gedaan en in mijn achtertuin zit ik deze laatste vakantieblog te tikken. Weemoedig, maar voldaan.

Het was weer een reis die boven de (hoge) verwachtingen was uitgestegen. Als ik niettemin een top 4 zou moeten maken, dan kies ik voor:

1. Yellowstone NP
2. Orca’s spotten
3. De meren in Canada (Lake Louise & Iceberg Lake)
4. Frontier days Cheyenne

Wat viel er tegen?

1. De show in het Buffalo Bill museum
2. De dag regen in Jasper NP
3. Dat ik mijn pet kwijt raakte
4. De crocks van Sandra & Marcel

En voor de rest hebben we ons in een rit van 3100 miles:

• Vergaapt aan de prachtige natuur
• Verwonderd over het eet- en drinkgedrag van de Amerikanen
• Verlekkerd aan de vele zoete lekkernijen
• Vermaakt in de vele leuke stadjes
• Verloren in de shopping-malls
• Verbaasd over het keurige rijgedrag in Amerika/Canada

Kortom, we hebben alle 4 een vreselijk mooie vakantie gehad (ook met elkaar).
Hopelijk heb ik met het bijhouden van deze blog de 50-60 dagelijkse trouwe lezers een beetje een idee  kunnen geven van onze reis, maar het voornaamste doel was om vooral zelf niet te vergeten wat ik allemaal meemaakte. Ik ga nu anders toch echt dingen vergeten op mijn leeftijd.
Het is slechts mijn beeld van deze vakantie geweest en ik kan mijn reisgenoten slechts danken voor het aanleveren van mijn dagelijkse portie inspiratie. Heel, heel, heel  misschien soms een beetje aangedikt :-)

Dag 28: Denver

Vandaag dan de grote dag voor de dames: shoppen!
Om een beetje tegenwicht te bieden tegen al dat natuurgeweld van de laatste weken en om ons huwelijk sprankelend te houden stond er vandaag een dagje Colorado Mills op het programma.

Natuurlijk gingen we eerst ontbijten bij Mimi’s cafe. Leuke ambiance en fantastische muffins!
Klokslag 10 uur openden we persoonlijk de shopping mall en kon het festijn beginnen.
De tijd ontbreekt gewoon om ieder rek in iedere winkel  tot in den treure uit te pluizen, maar degene die op ons lijstje stonden hebben we toch wel met een bezoekje vereerd. De Amerikaanse economie heeft weer een flinke zet in de rug gehad vandaag.
Helaas is Sandra niet voor haar laarzen geslaagd, maar ik kan mij voorstellen dat je wat kritischer wordt in je keuzes als je die fantastische crocks bent gewend.

Om een uur of 5 was het toch echt gedaan met de pret. Marcel en de schrijver dezes hadden ons best gedaan om geheim te houden dat de mall tot 9 uur ‘s avonds open was. In principe hadden we die grote auto alleen gehuurd om de koffers naar het vliegveld te kunnen bergen, maar nu bleek het toch ook een brenger na alle inkopen.

Terug op Dakota Ridge moest dan toch echt het onvermijdelijke inpakken van de koffers beginnen. Mijn ANWB-wegertje was weer goud waard. We wisten nu zeker dat we de koffers echt tot 50 lbs (23 kg) waren afgevuld. De extra koffer was geen overbodige luxe.

Marcel kweet zich nog 1 keer van zijn bbq-taak. Wat is die jongen toch gegroeid in de afgelopen 4 weken. Heeft zich opgewerkt tot chef-bbq!

Wel jammer dat er nog een buitje langs kwam rond etenstijd. Het is raar weer hier bij die bergen. Op de dag is het strak blauw en bloedheet, maar ‘s avonds drijven er donkere wolken binnen, waar zo af en toe een buitje uit valt.

De koffers zijn ingepakt, de camper is bijna schoon voor aflevering, dus wat rest is een laatste nachtje in onze kombuis.

Dag 27: Estes Park – Denver

Vanmorgen weer wakker geworden met een stralend weertje. Het zou een wat rare dag worden met hoge temperaturen, maar later ook bewolking en aan het eind van de dag zelfs weer wat spetters.
Wel lezen we op internet dat een beer op een camping in Yellowstone NP een man heeft gedood en 2 andere mensen heeft verwond.

Mooi op tijd stonden we in de startblokken voor het laatste echte ritje. Hemelsbreed niet zo gek ver, maar aangezien wij zoveel mogelijk voor de toeristische routes gaan, werd het ietsje verder.

Nadat we de Rocky Mountains waren uitgereden ging het eerst richting Boulder. Mooie voorstad van Denver. Nou had ik gelezen dat hier een Applestore zou zitten in een prachtige nieuwe shopping mall op 29th street. Uitgelezen kans om te kijken naar een iPad. Absoluut niet nodig, maar oh zo leuk om te hebben! Veel leuker dan cowboy laarzen of crocks (hiernaast Marcel z’n trots)!
Uiteindelijk liep ik de Applestore naar buiten met een map voor de iPad die ik ooit ga kopen, maar zonder iPad.
Zowel hier als bij de 2 andere vestigingen in Denver was het door mij gezochte model uitverkocht. Gisteren hadden ze nog 2 van die iPads  aan een Nederlandse toerist verkocht. Boeven!

En toen was het de bedoeling om langs het plaatsje “Nederland” te rijden en daar allergrappigste foto’s in oranje shirtjes bij het plaatsnaam bordje te schieten (natuurlijk uniek, want wie komt er nou op dat idee).
Helaas gooide Streets & Trips roet in het eten en stuurde ons al richting Denver. Aangezien de dames in Boulder al extra tijd met winkelen hadden gesoupeerd, besloten we dat dan maar te compenseren door ‘Nederland’ over te slaan. Volgende keer.

In Golden eerst de huurauto bij Hertz opgehaald voor de komende 2 dagen. Deze auto kunnen we op het vliegveld inleveren.
De gereserveerde ‘Van’ bleek een uiterst comfortabele (en nieuwe) Chrysler Town Country te zijn. Erg leuk om met de afstandsbediening de automatische zijdeuren open en dicht te doen.

En dan inchecken op de laatste campground van deze reis: Dakota Ridge campground in Golden. Dat is dan ook de enige campground op de route die bekend terrein voor ons is. Vorig jaar stonden we hier ook en nu bleken we bijna hetzelfde plekje toegewezen te krijgen.
Overigens wel een lekkere binnenkomer dat bij het inchecken wordt gewaarschuwd voor ratelslangen die op de campground zijn gesignaleerd.

Tijd genoeg om met de Chrysler op zoek te gaan naar Bass Pro Shops, een gigantische outdoor zaak op ongeveer 20 miles afstand. Helaas wel druk op de I-70, dus er moest hiervoor een klein stukje file worden overbrugd.
De shop is inderdaad immens en ook voor de niet outdoor-liefhebbers een lust voor het oog. Je slaat er zo een paar uur stuk.

De shop is gelegen bij een vrij nieuw uitziende shopping mall (Northfield), dus ook nu moest er nog een extra rondje worden gelopen. Al met al te laat om nog thuis aan het kokkerellen te slaan, dus noodgedwongen een restaurant bij de mall uitgezocht.
Het werd Fridays. We hebben ons dapper door de pasta en de cheesecake heengeslagen en zijn toen weer de auto ingerold.

Met name de dames kijken vol verlangen uit naar morgen!

Dag 26: Cheyenne – Estes Park

The day after. De stieren, het festijn en de cowgirls (bij de dames waarschijnlijk de cowboys) denderden nog door in onze dromen. Met tegenzin wakker geworden om de dag weer te starten. Te starten met wat bewolking en druppels.

We hadden besloten om maar niet langer dan nodig op deze campground te blijven en het ontbijt bij Denny’s te nuttigen. Daar waren we wel weer eens aan toe na alle geroosterde broodjes met pindakaas.

Naast de Denny’s de tank van onze RV maar weer eens afgevuld. Opvallend goedkoop was de benzine hier. Voor Premium 91 betaalden we $2,69 per gallon. Normaal zo rond de $3.

Op speciaal verzoek van Sandra eerst 8 miles teruggereden naar de Boot Barn shop in Cheyenne. Daar zouden ze ook voor haar de geschikte cowboylaarzen moeten hebben. Moeilijk maatje.
Ruim een uur later Marcel lekker geslaagd voor laarzen en spijkerbroek en ik voor een spijkerbroek. Helaas was Marcel niet zo bereidwillig als Agnes om te poseren. Sandra blijft nog even lekker doorzoeken.

De eerste 40 miles zakten we eerst nog de Interstate 25 af richting Denver. Je kon merken dat we dichter bij een grote stad kwamen. Gisteren hadden we al de eerste borden met Denver gezien, maar zoveel mogelijk genegeerd. Dat wil je helemaal nog niet zien.
Om het onvermijdelijke nog wat te kunnen uitstellen sloegen we zo’n 50 miles voor Denver rechtsaf richting de Rocky Mountains. Nog even de bergen en de natuur in. Mooie weg door Canyons en vervolgens Rocky Mountains NP in. Gewoon om nog even af te kicken van al dat natuurgeweld.

Uiteindelijk teruggereden richting Estes Park, waar een plekje op Elk Meadow Lodge & RV Resort voor ons klaar stond. Maar goed ook, want het is hier erg druk in dit gebied.
Nog geen minuut nadat we waren geinstalleerd gingen de hemelsluizen even open en donderde het onweer tussen de bergen.
Buitje voor het stof zullen we maar zeggen.
Gezellig in de camper Sandra zitten helpen met haar boodschappenlijstje voor na het weekend. Weet nog steeds niet zeker of ze er blij mee was, maar ik blijf meedenken.

Op de campground ervaringen uitgewisseld met een Nederlands gezin dat een rondje Denver had gemaakt en vervolgens stortte Marcel zich weer vol overgave op de bbq. Parasolletje erboven want er valt af en toe een druppel. Een regenboog doemt alweer op aan de horizon.

Berichtje van Martin dat ook hij is vertrokken voor zijn vakantie in Frankrijk, dus waarom moeten we eigenlijk naar huis als de jongens toch ook op vakantie gaan?

Dag 25: Rapid City - Cheyenne

Te kort geslapen vannacht. Al om 05:15 uur wakker en niet meer in slaap gekomen. Ach, we moesten toch vroeg op voor de langste rit van deze vakantie; 320 miles.

Even na acht uur reden we weg van de camping, nadat we bericht hadden gehad van Paul dat ook hij (met een paar dagen vertraging) was vertrokken naar Italie. Vriendje z’n ID was verlopen…

Over de rit naar Cheyenne is niet veel te vertellen. Lange rechte wegen en een hoop gras om je heen. Als koe zou je er zielsgelukkig van worden. National Grassland hebben ze het zelfs genoemd. Het zat niet tegen, dus omstreeks 14:30 uur kon de cruise control er weer van af.
Wel leuk om onderweg goederentreintjes te tellen. Kennelijk zit er ergens een steenkolenmijn, want ze rijden af en aan hier in de buurt. Wij telden 138 wagonnetjes aan 1 trein (of eigenlijk 4 locomotieven). Wel pech als je net voor een spoorwegovergang staat te wachten.

Op zich waren we al spekkoper dat we een plekje voor vannacht konden boeken op de A.B.-camping. Ook over deze camping kunnen we kort zijn; een veredelde parkeerplaats, met de nodige voorzieningen. Ach, we zijn er toch alleen maar om te slapen.

Het echte feest is natuurlijk de Frontier Days. Alles staat in het teken van cowboys, rodeo en de bijbehorende randzaken. Gezinnen (zoals hiernaast), maken ieder jaar een traditionele foto.
Prettig was dat een shuttle busje op de camping stopt en je voor $1 voor de hoofdingang van het Frontier terrein aflevert.

Eerst maar even de kaartjes voor de rodeo (‘bull riding’) opgehaald. Waren via internet besteld en lagen keurig klaar.
Daarna alle tentjes afgelopen en afgeschuimd op zoek naar…? Natuurlijk, western laarzen. Zonder kan je niet thuiskomen. Agnes slaagde met vlag en wimpel en kon in stijl naar de rodeo.

Kermis, vreettentjes, alles was aanwezig om het de gemiddelde Amerikaan (en toerist) naar haar zin te maken.

Om 20:00 begon de hoofd-attractie; de rodeo.
Hoewel ik er niet al te hoge verwachtingen van had, moet ik toegeven dat het een topavond werd. Het weer was heerlijk, de rodeo spectaculair en de rodeo-clown zowaar grappig.
Zijn toch wel indrukwekkende beesten die stieren!
Na afloop werden we nog getrakteerd op een spetterend vuurwerk en konden we moe en voldaan naar ons huisje op wielen.
We hebben geboft dat we dit konden meemaken! Bijna 00:30 uur. De luiken gaan dicht, morgen vast weer een mooie dag!

Dag 24: Rapid City

Dat vurig avondje viel gisteren in eerste instantie een beetje tegen. Eerst wilde de bbq niet fikken en later hetzelfde probleem met ons kampvuur. In beide gevallen kwam het nog goed. Met name Agnes speelde een heldenrol bij het ontvlammen van het vreugdevuur. Door 1 van haar favoriete damesblaadjes op te offeren wist ze de blokken hout aan de gang te brengen. Dank, dank.

Vanmorgen gingen we in de herkansing voor het pancakes eten als ontbijt. Met het fiasco van St. Mary (zie eerder verslag) nog redelijk vers in het geheugen waren we toch zeker enigszins sceptisch, maar deze ‘crew’ gaf ons iets meer vertrouwen. Een aantal gepensioneerden staan hier vol enthousiasme de zaken te regelen en de pancakes zijn niet voor te eten. Zo’n beetje alle funkties op deze KOA campground worden overigens door dakkies vervuld.

Afgevuld met pancakes zetten we koers richting Mount Rushmore. Ongeveer een uurtje rijden.
Mount Rushmore vertegenwoordigt HET symbool van de eerster 150 jaren van de Amerikaanse historie, met sculpturen van de presidenten Washington, Jefferson, Lincoln en Roosevelt. Er moet toch nog wel een plekje te vinden zijn in die berg voor o.a. Clinton (met sigaar), Bush en Obama?
De foto’s geschoten die miljoenen voor mij ook al hadden gemaakt.
Het is mooi om te kunnen aftikken dat we het hebben gezien, maar ik denk toch dat zo’n stuk graniet op ons iets minder impact heeft dan op de patriotische Amerikanen.

Als 2e stond het iets verderop gelegen ‘Crazy Horse Memorial’. Ria (van de KOA in Greybull) had ons de tip gegeven om $27 uit te sparen en het vanaf een parkeerplaats buiten de hekken te bekijken.
Dat volgen wij Nederlanders natuurlijk trouw op.
In 1948 werd begonnen met dit indianen monument en op dit moment is slechts een fractie klaar. Je kan in ieder geval in het foldertje zien hoe het moet worden. Gaan wij niet meer meemaken.

Tenslotte weer de natuur in. Met een tussenstop in Custer ging de route naar Custers State Park. Het berijden van de Wildlife-loop zou garant moeten staan voor het aanschouwen van wilde beesten.
Het park en de weg is prachtig, maar na 3 weken natuurschoon  beginnen we toch een beetje verwend te raken. De ‘wilde’ ezels, die bijna je auto inkruipen, zijn toch wel het grappigste.

Al met al wel weer een vermakelijk dagje, waar we aan het eind onze huurbak gelukkig met een bijna lege tank konden inleveren. Die tank was immers inclusief.

Terug op de KOA eerst Bram maar eens bellen. Die was ook weer terug van vakantie en eerdere pogingen waren gestrand. Belden we hem toch wakker! Toch nog na een kleine opwarmfase hem zijn vakantie-avonturen kunnen ontfutselen. En wij maar denken dat die jongens van ons zulke nachtbrakers zijn…

De temperatuur liep vandaag op tot zo’n 97F en het voelde iets vochtiger aan dan gisteren. Misschien door de grote zwarte donderwolk die vanmiddag om Rapid City heen dreef, maar die ons gelukkig slechts aangename schaduw bracht. Alleen Sandra dacht spetters te voelen (hoog sensitief, gisteren was ze ook al de enige die vliegen zag), maar dit bleken toch druppels te zijn die door de airco werden uitgespuugd en via een richeltje van de camper in haar nek belandden. Mysterie gelukkig opgelost.

Inmiddels is de lucht weer blauw en kijk ik vol spanning of Marcel de bbq vanavond wel volgens schema kan opstoken. Ik kan natuurlijk straks ook een stukje verderop naar Cowboy Poetry van Cowboy Poef gaan luisteren, maar ik voel dat ik die verleiding kan weerstaan.