Dag 13: Fort Steele – St. Mary

Bij gebrek aan goed internet de laatste 2 dagen hierbij alsnog de blog van eergisteren.
Allereerst zijn we erg blij met de tips die we in de reacties lezen. Het verhoogt het educatieve karakter van deze reis en we overwegen nu zwaar om de kosten van deze reis als studiekosten van de belasting af te trekken. In Jasper hebben we dus geen Minks gezien, maar Colombian ground squirrels. Dank!

Was toch even worstelen met de tijd. Hoe laat staan we op? Welke tijd? Fort Steele ligt weer in British Colombia (Pacific Timezone) en vandaag rijden we weer via Alberta naar de US (Mountain Timezone).
Nou ja, we waren in ieder geval allemaal op tijd wakker. Kwam misschien wel door de stralend blauwe lucht.

Mooi op tijd (althans volgens Fort Steele tijd) op pad gegaan. Street & Trips gaf al snel na het vertrek een Local Road aan. Ach, het zal wel….
Bleek het een 37km lange dirt road te zijn, die de camper (en met name de inhoud van de kastjes) danig op de proef stelde. Toch maar de weg gevolgd, aangezien we niet graag tegen onze routeplanner ingaan.
Onze trouw werd beloond door een een erg mooie weg en het nodige Wild-life. Naast dit hertje (en een paar familieleden die we spotten), zagen we (gelukkig) ook nog een wilde schildpad op de weg. Bijna schildpaddensoep op het menu.
Aan het eind van de weg zou een wasbeurtje voor de camper niet hebben misstaan. Gelukkig is het allemaal zonder panne en schade afgelopen.

Daarna ging het allemaal een stuk soepeler via Highway 93. Langzaam aan veranderde het landschap en maakten de naaldbomen plaats voor loofbomen en een meer glooiend landschap. Ook vandaag weer een prachtige weg, Foto’s geven dat gewoon niet weer.

In Sparwood even gestopt voor de grootste truck van de wereld. Een afdankertje uit de plaatselijke kolenmijnen. Normaal zie je dit soort vehikels alleen op Discovery Channel.

Via Alberta bereiken we uiteindelijk de Amerikaanse grens. Gelukkig erg rustig bij deze grensovergang. De controle doet je toch bijna aan het voormalig Oostblok denken.
Niettemin viel het allemaal niet tegen en waren de plaatselijke officers in een goede stemming. Of we nog vlees, groente, fruit aan boord hadden. Nee hoor, alles is op (oeps, helemaal de druiven vergeten). Verdere controle werd bij ons overgeslagen en Agnes en Sandra konden naar binnen voor de foto, vingerafdrukken en het groene formuliertje. Marcel en ikzelf hadden dat immers al bij het ophalen van de camper in Burlington gedaan (zie dag 5).
Na een half uurtje konden we de US betreden en verlieten we definitief Canada.

Het wordt saai, maar de weg door Waterton Glacier Park, was ook weer een genot om te rijden. Alleen de wind woei soms venijnig over de weg. Goed het stuur vasthouden! Ook uitkijken voor loslopend vee op de weg. Kalveren en koeien in overvloed.

Rond 4 uur (lokale tijd) reden we na een rit van 200 miles St. Mary binnen. Na nog wat boodschappen te hebben gedaan kon het kampement voor 2 nachten worden opgeslagen op de plaatselijke KOA. Mooie camping met een heel mooi zwembad. Tijd om daar het stof van ons af te spoelen en lekker te luieren. We schijnen immers vakantie te hebben.