Dag 3: Vancouver Island

Inmiddels is het de dag van DE wedstrijd.  Gisterenavond waren we rond middennacht terug in het hotel, dus beginnen we deze dag met het verslag van gisteren. Dat wil zeggen, voor de 2e keer. Op het moment dat ik mijn verslag wil verzenden blijkt mijn laptop gecrasht te zijn en verslag weg! Mijn vertrouwen in Windows is weer ietsje gezakt.

De dag van gisteren begon om 08:45 uur toen we werden opgehaald door Pacific Coach Line voor onze dagtrip naar Vancouver Island. Willies spotten!

De eerste etappe bracht ons naar Vancouver station waar we in een andere bus moesten overstappen die ons uiteindelijk naar Victoria op Vancouver Island zou brengen. Hiervoor moest wel een stukje water worden overbrugd. Van Tsawwassen terminal naar Swartz Bay terminal. De bus ging zo’n kleine 2 uur op een Ferry. Prachtige vaart overigens! Overigens voor degene die op details zijn gesteld; Op de Ferry is een soort vacuüm toilet die iedere 2 minuten automatisch doorspoelt. Ik kan uit eigen ervaring vertellen  dat je dan met 2 handen moet vastklemmen om niet weggezogen te worden.

Omstreeks 13:30 uur arriveren we op Victoria station. De lucht is inmiddels blauw opengetrokken. We boffen!
Volgens de vouchers start onze Willies tour om 14:30 uur, maar waar? Er blijken diverse organisaties in Victoria te zitten en op onze vouchers staat niet vermeld welke we moeten hebben. De bus chauffeur kan ons niet meer vertellen dan dat de betreffende organisatie tot voor kort naast het busstation was gehuisvest, maar jullie begrijpen het al…. Slordig.

Bij het 3e kantoor blijken we goed te zijn, maar… ze kunnen onze reservering niet vinden. Geen probleem meneer, wij kunnen u in 1 van de volgende dagen wel op 1 van onze tours boeken. Gelukkig kon ik de beste man al snel overtuigen dat we er nu toch echt klaar voor waren.
We konden ons gelijk gaan klaarmaken voor de boot van 14:30 uur. Aangezien het inmiddels al ver over tweeën was, zat een lunch er niet meer in. Niet zo heel erg, want recent hing ik bij een dagje zeevissen al diverse malen groen over de reling. Hoewel het weer vrij rustig was had ik er nog niet echt veel vertrouwen in bij het zien van de boot. Een veredelde opblaasboot met heel veel power er achter.

Het klaarmaken bestond uit het aanhoren van de instructies en het aan hijsen van nogal warme pakken. Achteraf bleek dat toch wel een goed idee te zijn.
Met zo’n 60km per uur over open zee is een leuke ervaring. Bijkomend voordeel is dat de huidjes van de dames weer lekker strak werden getrokken zonder grote investeringen in L’Oreal of Oil of Olaz.

Het bleek een fantastische dag om Willies te spotten. Ook al zouden ze we niet zijn tegengekomen dan was het al een belevenis om zo over over het water te zoeven langs een prachtige kustlijn. Onderweg ontwaarden we nog zeerobben en een adelaarsnest.
Maar het ging natuurlijk om de Willies, oftewel Killer Whales oftewel Orca’s.
De kapitein bleek voor een ander gebied te hebben gekozen dan de meeste van zijn collega’s. Een gelukkige keus, want na een aardig tochtje zagen we in de verte al een vin uit de zee opdoemen. Een kinderhand is gauw gevuld, maar er zat meer in het verschiet. Al snel dobberden we tussen een aantal Willies die tot vlak bij de boot uit het water kwamen. Geweldig om te zien!

Hoewel we er geen genoeg van kregen moesten we helaas weer terug. Sandra inmiddels als aardbei vermomd en ik zelf als kers. Tegen 18:00 uur voerden we de haven van Victoria weer binnen. We konden het eerste hoogtepunt van deze reis noteren.

Gelukkig hadden we geregeld dat we de laatste bus van 19:45 uur naar Vancouver konden nemen in plaats van de bus van 17:45 uur. Zo konden we nog een hapje eten en nog een heel klein stukje van Victoria zien. Jammer, dat we niet meer tijd hadden want Victoria was zeker de moeite waard. Probleem bij dit soort trips is dat je keuzes moet maken.

Op de Ferry terug naar Vancouver werden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Wat een dag!
Tenslotte zat er nog wel een klein addertje onder het gras. Bij de laatste bus is er geen vervoer meer naar de hotels, dus in Vancouver werden we genoodzaakt nog een stukje met de Skytrain te doen en het laatste stukje te lopen. Ach, hebben we dat ook weer gehad.