Over zo’n 76 dagen vliegen we naar Vancouver, althans…dat denken we!
We zijn deze week in ieder geval wel weer met beide benen op de grond gezet. Wat zo’n vanzelfsprekendheid leek werd wreed ontregeld door een vulkaantje in IJsland. Half luchtruim in half Europa werd dichtgegooid vanwege de vulkanische as in de lucht. Overigens, 3x raden welke luchthaven in Noord-Europa gewoon open bleef; Juist, Reykjavik!
Had ik er zelf last van? Nwah, zou vrijdagmorgen om 05:05 terugvliegen vanuit Tel-Aviv waar ik op zakenreis was. Inmiddels na 3x omboeken weet ik in ieder geval al zeker dat ik voor dinsdagavond nog niet thuis ben.
Is dat erg? Nee hoor, hooguit lastig.
Erg is het voor de mensen die op een veldbedje op Schiphol liggen, of die hun vakantie in duigen zien vallen, of die wegens familie-omstandigheden onderweg zijn.
Gisteren moest de keuken uit het huis worden gesloopt, dus dat feest moest door Agnes worden gecoördineerd.
Gert had z’n suprise-party gisterenavond ter ere van zijn 50e verjaardag. Ook dat feest ging aan mijn neus voorbij.
Rest mij niets anders dan mijn tijd op deze toch wel hele vervelende plek aan het strand uit te zingen. Overmacht!
Gelukkig kan ik gewoon op iedere plek in de wereld mijn werk doen.
Morgen en overmorgen zijn hier nationale feestdagen ter ere van zeg maar ‘Doden-herdenking’ en ‘Onafhankelijkheidsdag’, dus misschien kan ik nog wel een vleugje van de festiviteiten meepikken. Ieder nadeel heeft toch zijn voordeel?
Om me heen is in ieder geval alles al in de stemming gebracht. Vanaf 20:00 uur zondagavond tot zonsondergang morgenavond is echt alles gesloten buiten het hotel, zoals restaurants en alles wat maar riekt naar entertainment.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten