maandag 22 februari 2010

Burlington

Gisterenavond de 1500 meter voor dames via teletekst op mijn telefoon in Fleming’s Prime Steakhouse gevolgd. Wat een succes weer!
Ook het steakhouse was een succes. Gelukkig geen junkfood en/of patat. Frustrerend hier in Amerika is dat je voor een habbekrats gemakkelijk 1000 calorieën kan nuttigen in 1 van de vele fastfood tenten, maar dat je het driedubbele betaalt als je iets gezonder wilt eten. Toch maar een keertje voor die laatste optie gegaan.

Na een redelijke nacht stond ik om 07:30 fris en monter weer in de ‘excercise room’. Was gisteren goed bevallen.
Ontbijtje en daarna wat mail weggewerkt. Na het uitchecken had ik gelukkig nog een paar uurtjes de tijd om de IMG00019-20100222-1109Apple store in Boston op te zoeken. Dat zou volgens de overleveringen de grootste van de US moeten zijn!
Inderdaad een indrukwekkende shop, waar zo’n 30 in blauwe Apple shirts gehulde medewerkers mij stuk voor stuk vroegen hoe het met mij was vandaag.
Nou, ‘Not too bad’ want het zonnetje scheen heerlijk in een strak blauwe lucht en de wind was een stuk minder koud dan gisteren.
Na mij vergaapt te hebben aan al dat moois in de Apple store (helaas, de iPad schijnt pas eind deze week in de stores te liggen) en een nieuwe IMG00022-20100222-1229 ergonomische Apple muis gescoord te hebben, slenterde ik op mijn gemakje terug naar het hotel. Uiteraard wel even in het park op een bankje mijn hoofd aan het zonnetje bloot gesteld. Heerlijk!

Bij het hotel stond de taxi al klaar om mij in zo’n 40 minuten landinwaarts naar Burlington te rijden. Het viel mij op dat je eigenlijk al snel buiten Boston zit en dat het er dan ook vrij landelijk uit ziet. Ook lijkt er wat verder van de kust beduidend meer sneeuw gevallen te zijn. Er liggen nog behoorlijke restanten en als de Amerikaanse Erwin Kroll gelijk krijgt, dan komt er de komende dagen nog wat verse sneeuw (en/of regen) bij.

Het Marriott hotel in Burlington ligt mooi, maar zo te zien wel wat afgelegen. Nou ja, maakt niet uit, want de rest van de week wordt het toch alleen maar werken. Vanmiddag vervoegen mijn Amerikaanse collega’s zich bij mij en dan kunnen we helemaal los.
Dus geen blogs meer deze week, maar misschien nog wat tweets. Boston was in ieder geval een mooie ervaring en zeker de moeite waard om nog eens een weekendje te spenderen.

zondag 21 februari 2010

The Freedom Trail

Nu eerst mijn voeten maar eens de ruimte gegeven na menig mijltje te hebben gelopen vandaag. Poeh, Poeh.

IMG_5000 Vanmorgen zat ik al gelijk lekker in mijn ritme. 04:15 uur wakker. Het vervolgens maar gerekt tot 7 uur om mij daarna eerst maar eens 3 kwartier in het zweet te werken in de “Excercise room”. Je moet toch wat op zondagmorgen. Het ontbijtje smaakte daarna dubbel lekker.

IMG_4996 Vandaag had ik de Freedom Trail op het programma geplaatst. Alvorens ik mij naar het startpunt van deze stadswandeling begaf, moest ik natuurlijk wel eerst langs de originele “Cheers pub”. Wel vreemd dat er een bordje op de deur hing dat deze pub niet meer in gebruik was en dat je welkom was in de replica een stukje verderop in Boston. Daar was ik dus gisteren al geweest.

IMG_4995 De trail ging langs gebouwen die hier als historisch voor de stad Boston worden beschouwd. Niet echt spectaculair, maar het geeft een leuk beeld van de stad. Misschien niet echt representatief als je op zondagmorgen loopt zoals ik. De trail is van origine overigens te volgen via een rode lijn verf op het trottoir, maar inmiddels is dat voor het merendeel vervangen door een beter herkenbare afwijkende klinkerlijn.
IMG_5004 De stad komt redelijk rustig en relaxed over en heeft veel laagbouw. Zeker niet zo hectisch als New York. Het stadspark is wel leuk, maar natuurlijk geen schim van Central Park. Toch is het wel gezellig met de wandelaars en joggers om je heen. Op een schaatsbaantje konden olympische talenten in de dop zich ontwikkelen.
IMG_5014 Ik had mij duidelijk wel verkeken op de gemene gure wind. Zeker toen de wandeling in de buurt van het water kwam had ik toch wel erg veel spijt dat ik geen muts en handschoenen had aangetrokken!

Bij het eindpunt van de trail gekomen (een redelijk afgelegen punt) vroeg ik mij af; Wat nu? Daar stopte slechts een hop on, hop off busje waar je voor $32 een kaartje mocht kopen voor de hele dag. Dat had ik mij niet echt voorgenomen en teruglopen zag ik met de vrieskou ook niet echt als een optie. Mijn kennelijk toch wel hele zielige blik bewoog de chauffeur van de hop-on, hop-off bus gelukkig om mij gratis bij het eerstvolgende metro-station te droppen (of zou hij hebben doorgehad dat ik een Nederlander was?).
Hem maar wel volgens Amerikaanse traditie een tip gegeven, zodat we allebei blij waren.

IMG_5018 Voor de lunch besloot ik Chinatown maar eens op te zoeken. Heel Chinatown bleek te zijn afgezet vanwege de viering van hun nieuwe jaar (of is het gewoon hun manier om maandelijks beschermingsgeld te innen?). Diverse groepen Chinezen met trommels en draken gingen iedere winkel/restaurant in Chinatown af (en dat zijn er echt heel wat) om voor de deur een uitgebreid ritueel op te voeren dat steeds werd afgesloten met een tig-klapper.
De keuze maar laten vallen op de drukste tent met de meeste Chinezen als gasten. Dan zal het wel goed zijn.
Inderdaad een goede keuze. Voor een luttel bedrag een heerlijke vis-/groentesoep gegeten met malse gegrilde kipsaté. Dit kom ik in Nederland echt niet tegen. Mocht de kwaliteit overigens minder zijn geweest, dan had ik het overigens niet in mijn hoofd gehaald daar iets van te zeggen. De ober was een vervaarlijk uitziende Chinees, die zo uit zo’n slechte Chinese B-film gestapt leek te zijn.

Het restant van de middag maar alvast aan het shoppen geslagen. In ieder geval geslaagd voor Agnes d’r Uggs. Missie volbracht!

Boston

Mijn baas had in al zijn wijsheid besloten dat ik maar een weekje naar Burlington (bij Boston) moest. Heel vervelend natuurlijk, maar plichtsgetrouw als ik ben werd de koffer gepakt en werd ik vanmorgen rond het middaguur door Agnes afgeleverd op Schiphol. Was natuurlijk gezelliger geweest als ze mee was gegaan, maar helaas gaan zaken soms voor het meisje.

Het bleek niet de meest gunstige dag te zijn om te reizen. De krokus vakantie veroorzaakte een behoorlijke drukte. Hoezo crisis?
Bij de gate ging het niettemin vrij soepel. Na de verplichte vragen en het onderzoeken van de handbagage (dat gebeurt momenteel bij iedereen) kon het boarden beginnen. Overigens stond de bodyscan wel opgesteld, maar was buiten gebruik!?
De toch echt niet kleine Airbus puilde volledig uit. Niet zo heel erg, ware het niet dat ik naast een gezinnetje met een baby op schoot zat. Zo’n kind houd je natuurlijk geen 7,5 uur stil!
En dan ook nog op rij 13 geplaatst! (Inderdaad geen KLM toestel, want daar bestaat rij 13 niet. Delta Airlines).
Nou ja, uiteindelijk vielen die paar huilpartijen wel mee en landden we mooi op tijd in Boston.

Ongelooflijk, maar binnen 2 minuten was ik door de douane. De vriendelijke beambte begreep gelijk dat ik voor Mr. Ellison werkte en wreef het er ook nog lachend in dat ik onlangs mijn “Big birthday” had gevierd. Vingerafdrukken, fotootje, stempels en klaar.

IMG_4970 Vanaf het vliegveld moet je door een behoorlijk lange tol tunnel naar het centrum. De eerste 2 nachten verblijf ik om te acclimatiseren downtown Boston in het Courtyard Marriott. Prettig dat ik gelijk werd ge-upgrade naar een executive room.

IMG_4980 Het goede weer (fris, maar blauwe lucht met een zonnetje) motiveerde mij om een flinke wandeling te maken. Dwars door het centrum naar het geadviseerde visrestaurant. Uiteraard onderweg bij Starbucks een bakkie koffie drinken.
IMG_4985 Jammer dat er in het visrestaurant geen plek meer was. Ook het alternatieve visrestaurant was vol, dus uiteindelijk beland bij de imitatie Cheers bar. Morgen even bij de echte kijken.
Gelukkig de kleine salade besteld, maar het bakje friet dat erbij werd geleverd  bleek een emmer friet te zijn.Wel weer even wennen aan die porties!

Op tijd terug naar het hotel om naar de 1500 meter voor mannen in Vancouver te kijken! Nou ja, wordt dus luisteren op internet radio 1. De Amerikanen vinden Curling en IJshockey belangrijker en de NOS stream op internet is buiten Nederland niet te ontvangen. Balen dus.

Wel grappig is dat er een vertraging in de internetradio zit. Het Live verslag op de NBC site geeft de uitslag zeker een halve minuut eerder weer.
Radio is ook wel weer spannend met een zenuwachtige Erben Wennemars als commentator. En zeker als “we” weer goud blijken te winnen!! Goede remedie om nog even wakker te blijven.

maandag 1 februari 2010

50

image Gisteren moest ook ik aan geloven en werd deze magische leeftijdsgrens overschreden.
Wat heeft dat nou met Amerika te maken?

Agnes en de kids bleken een surprise party in elkaar te hebben geknutseld met het het thema Amerika. Er was niets aan het toeval overgelaten en het werd dan ook een geweldige dag in restaurant De Schans in Amerikaanse sferen. Ik heb genoten van alle vrienden en familie om me heen en de mooie cadeaus (thema: onderbroek).

152 is het aantal dagen nog te gaan voor we in het vliegtuig naar Vancouver stappen.
Onlangs eindelijk nog een camping in Cheyenne kunnen boeken.
De KOA camping aldaar name geen reserveringen aan voor 1 nacht omdat net in die periode de Frontier days zijn.
Alternatief was AB Camping, maar die bleken niet zo te reageren op mails en telefoontjes. Maar ja, de aanhouder wint en uiteindelijk toch de toezegging voor een plekje gekregen.

image Nou kunnen we zo’n buitenkansje natuurlijk niet voorbij laten gaan, dus gelijk maar 4 kaartjes voor de avondshow (Pro Bull Riders Rodeo) op 27 juli vastgelegd.