Dag 23: Rapid City

Eigenlijk zou hierboven moeten staan Badlands NP. Dat was het doel van vandaag!

De nachten beginnen net als de dagen steeds een beetje warmer te worden. We gooien dat extra dekentje wel van ons af.
Zoals gebruikelijk de zondag begonnen met een gekookt eitje en zowaar eens wat anders voor de verandering: verse aardbeien.
Persoonlijk een zeer onrustig ontbijt gehad, omdat Sandra vliegen zag. Ik gezocht, gezocht, maar ik heb het maar opgegeven na een kwartier.

Zoals gezegd ging de rit naar Badlands NP. Ongeveer 1,5 uur naar het oosten rijden met de airco op hoog. Iedere mile zagen we de temperatuur oplopen tot zo’n 95F (ongeveer 35 graden Celcius).  Toch viel het me buiten nog mee. Stond een lekker briesje en de warmte is hier vrij droog.
Voor alle zekerheid toch maar een hoed gekocht met ingebouwde koeling, want die pet (zie eerdere verslagen) komt toch niet meer terug.

Het visitor center van de Badlands is mooi en educatief en dus zeker de moeite waard. Zo ook de Badlands. Ruige, grijze rotsformaties, die toch weer toch totaal anders waren dan wat we tot nu toe hadden gezien.
Het was echt te heet voor lange wandelingen, dus volgden we de voornaamste weg door het park en maakten we uitstapjes bij de vele ‘views’ die we tegen kwamen.
Het laatste gedeelte van deze mooie rit ging over een onverharde weg, dus de auto was bij terugkeer spontaan van kleur veranderd.

Dat we weer op tijd terug waren op de campground kwam goed uit. De koelte van het zwembad was toch wel welkom.
Later in de middag nog tijd en zin om de Wal*Mart in Rapid City op te zoeken voor wat kleine boodschappen en ik kon zelf de verleiding niet weerstaan om me daar gelijk maar even te laten kortwieken. Is echt niks gedaan met zo’n bos haar in deze hitte!

Op dit moment doen Sandra en Marcel verwoede pogingen om de bbq aan de gang te krijgen, maar ik heb daar toch wel alle vertrouwen in. Voor vanavond staat er ook nog een baal hout voor de pitfire, dus dat wordt weer een vurig avondje!

Dag 22: Buffalo – Rapid City

Het werd dus het Winchester Steak House. Op ongeveer 100m meter van de campground gelegen. Vanaf de buitenkant zag ook deze tent er niet uit. Geen ramen en net een loods. Aan de binnenkant viel het alleszins mee. Het feit dat we een half uurtje op een tafel moesten wachten gaf al aan, dat de tent populair was, hoewel het redelijk afgelegen lag.
Heerlijke Prime Rib gegeten voor een zeer redelijke prijs. Was wederom een goede tip uit Beesd!

Natuurlijk konden we het niet laten om ‘s avonds de verlichting in de Hot Tub te ontsteken en ons nogmaals in de bubbels te dompelen. Daarna opdrogen bij een fikkie in de Pitfire.

Ongemerkt zijn we vandaag aan onze 4e en laatste week begonnen. Jammer, jammer, wat vliegt de tijd!
Vanmorgen beetje op tijd vertrokken voor een verplaatsing van zo’n 250 miles naar het oosten. Nou kon het gas er flink op, want het was bijna alleen maar  Interstate (de I-90). Tussen Moorcroft en Sundance maakten we een vrijwillig uitstapje de bergen in om Devils Tower te bezoeken. Amerika’s 1e Nationale Monument (1906).

Niet super spectulair, maar toch wel apart om deze 5112ft hoge puist in het landschap te zien. Met name de verticale lijnen in de rots zijn apart. In ieder geval een stempeltje gescoord in ons National Park Passport. Ook is het er in het veld vergeven van de prairie dogs. Die willen best poseren voor een foto.
Aan de voet van Devils Tower ligt trouwens een KOA die er erg leuk uitzag.

Na dit toch wel leuke uitstapje ging het richting de KOA in Rapid City in South Dakota. Grote camping met alle broodnodige voorzieningen. Wifi (da’s ook boffen voor Jan & Truus), zwembad met whirlpool en een goede uitvalsbasis voor de komende 2 dagen.
Gelijk het zwembad maar ingezegend, want de temperaturen schommelen hier toch wel rond de 30 graden.

Voordat de camper definitief kon worden geinstalleerd moesten we eerst nog even de huurauto voor de komende 2 dagen ophalen bij het regionale vliegveld, hier 5 miles verderop.
Via USAreisen.DE had ik bij Alamo de befaamde Chevy Equinox gereserveerd.
Natuurlijk was deze niet beschikbaar, dus we kregen een upgrade naar een spiksplinternieuwe (3 weken oud) Nissan Pathfinder. Zat zelfs nog een tijdelijk kenteken op. En dat voor 100 euro, inclusief verzekering + een volle tank benzine. Hoe kunnen ze ‘m er voor meegeven?

Nog leuk om te vermelden, dat er tegenover ons op de campground een bijna antieke Dethleffs camper verschijnt met een Nederlands kenteken. Was inderdaad een Nederlander die de camper had laten verschepen naar de US, om hier een jaar te blijven met zijn dochter ivm met haar studie.

Dag 21: Greybull – Buffalo

Gisteren een gezellige avond gehad. Na de bbq nodigden Cor en Ria ons uit voor een bakkie koffie, al snel gevolgd door een wiintje en een biertje. Leuke verhalen over hoe ze de afgelopen 5 jaar de KOA camping hebben opgebouwd tot wat het nu is. Wel doodzonde dat er een prachtig restaurant bij zit, dat ze noodgedwongen door personeelsgebrek hebben moeten sluiten.
Ook nog aan de weet gekomen dat die witte kasten in het landschap bijenkasten waren.
Kortom, gezellige avond met fantastisch weer!

Vanmorgen konden we rustig aan doen. Slechts een ritje van 120 miles naar Buffalo stond op het programma.
Maar goed ook, want Agnes, Sandra & Marcel beweerden dat ze vannacht geluiden van een trein hadden gehoord, waardoor ze wat minder hadden geslapen. Ik geloof ze maar.

Ria kwam nog aanzetten met een nog handiger kleedje in KOA kleuren dat om de tafel klemt en wij konden haar blij maken met wat kappersblaadjes en 2 Nederlandse boeken.

De rit ging over Highway 16. Na het bijna woestijnachtige landschap rondom Greybull werd het al snel bergachtiger.
Wat heet, het werd een echt berglandschap. Dwars door de Bighorn mountains, met de Powder River Pass als hoogtepunt (9666ft – 2946m). Nabij de top bij een bergmeer zitten genieten van het uitzicht en een kopje thee.

Wat volgde was een lange afdaling naar Buffalo. Het werd wel steeds winderiger.
Snel nog wat boodschappen doen (met heerlijke gegrilde kippetjes voor de verlate lunch) en mooi op tijd op Twin Creeks campground gearriveerd.
Daar hadden we voor de verandering een super de luxe site gereserveerd met prive Patio inclusief prive Whirlpool. Erg decadent, maar ook wel prettig. Laat zich raden hoe we ons de rest van de middag hebben vermaakt.

Inmiddels is het rond 18:00 uur en we genieten van het zonnetje. De campground is overigens zeker niet vol hier. We kunnen nog even nadenken of dat we het restaurantje iets verderop opzoeken of dat we van de lokale gas-bbq gebruik maken. Wat een cliffhanger he!

Dag 20: Red Lodge - Greybull

Agnes had weer lekkere macaroni gemaakt gisterenavond! Dus geen bbq op het programma. Betekende wel gelijk dat Marcel en ikzelf aan de afwas werden gezet. Na Sandra d’r bbq fiasco van gisteren zag ze haar kans schoon om mij er duidelijk op te wijzen dat ik er toch wel een zooitje van maakte met afwassen. Ik vond het wel meevallen, maar nu mag ik vast niet meer afwassen de rest van de vakantie :-)

Het begon zowaar ook nog flink te waaien in Red Lodge, zeg maar gerust even te stormen. Gevolgd door regen. Nou ja, ‘s nachts een buitje tegen het stof kan geen kwaad.

Vanmorgen weer blauwe lucht en in de loop van de dag zou de temperatuur oplopen tot boven de 30 graden. Lekker vakantieweertje dus.

Eerst nog even over Agnes d’r tandenborstel. Gisteren waren we natuurlijk de hele dag in hosanna stemming vanwege de vondst, maar voor de duidelijkheid; Het gaat hier gewoon om een 2 euro tandenborstel van het Kruidvat. Lijkt een detail zo’n tandenborsteltje, maar wij Nederlanders ‘benne zunig’ en enkele dagen geleden moesten we ook al een pet als verlies afboeken.

Nadat vooral Marcel rustig op gang was gekomen konden we om een uur of 10 voor een relatief kort ritje van zo’n 125 miles.vertrekken. Ook nog een weg die als een streep door het landschap gaat.
Huiskamervraag: Tussen Cody en Greybull zagen we overal in het veld van die witte boxen staan (zie foto). Wie weet waar die voor zijn?

Kwam allemaal mooi uit, want zo hielden we genoeg tijd over om de broodnodige cultuur te snuiven. In Cody was een lange stop gepland voor het Buffalo Bill Historical Center.
Dat was absoluut de moeite waard. Dit prachtige gebouw bestaat eigenlijk uit 5 musea. Het Buffalo Bill museum, Yellowstone museum, Indianen museum, een wapen museum en het Western Art museum.

Met name de eerste 3 afdelingen waren geweldig van opzet met veel attributen en opgezette dieren. En dat voor $13 entree (als ANWB-lid).

Om 14:oo uur zou er een show worden opgevoerd van 1,5 uur, genaamd “Quilters Play”. In ons enthousiasme besloten we ook hier van te gaan genieten. Tickets gekocht en ons geinstalleerd in het auditorium van het museum. Volle bak!
Al gauw bleek dit het dieptepunt van deze vakantie te worden. Wat dramatisch saai en slecht was het. We besloten het maximaal een half uur te geven, maar kwamen niet verder dan 15 minuten. Bij het eerste de beste moment dat het ons verantwoord leek om geruisloos het zaaltje te verlaten waren we weg. Helaas zaten we in het midden van een rij, dus ik heb het idee dat er toch wat verstoorde blikken onze kant op gingen.

Na dieptepunten komen altijd weer hoogtepunten. Een uurtje verder rijden werden we warm welkom geheten op de KOA in Greybull door Cor & Ria (en hun 2 boxers). Dit Nederlandse echtpaar runt deze KOA al een paar jaar en zijn weer kennissen van Albert & Monique.
Na de hartelijke groeten gedaan te hebben werden we ge-upgrade en naar de mooiste premium plek van de camping geleid. Met schommelstoel en gas-bbq.
Aangezien de buitentemperatuur nog zo’n 3 graden hoger was dan het zwembadwater (28 graden), zochten we linea recta verkoeling in de pool. Wat een leven hebben we toch!

Dag 19: Yellowstone NP – Red Lodge

Gisterenavond werd maar weer eens bewezen dat de meeste vrouwen niet in de wieg zijn gelegd om te bbq-en. Echt mannenwerk. Sandra kreeg gisteren permissie om eens een knoflook broodje te roosteren, maar zelfs dit basiswerk liep dramatisch af, getuige de foto hiernaast. En dan te bedenken dat ze zo goed kan koken.

Vanmorgen begon de dag nogal paniekerig. Agnes was haar tandenborstel kwijt. Nadat ik haar er niet van kon overtuigen, dat ze ‘m gisterenavond toch echt als laatste had gehad, werd de hele camping afgestruind. Alle douchehokken werden binnenste buiten gekeerd en de camper ontkwam er ook niet aan. Er ging een opluchting door Yellowstone toen ze haar tandenborstel in haar toilettas vond (is toch wel een hele gekke plek).

Door al dit oponthoud was het geplande vertrektijdstip ietwat verlaat en reden we om 10:00 uur de camping af.
Het eerste gedeelte van de rit ging door Yellowstone NP. Van de West-ingang naar de Noord-Oost uitgang. Om een idee te geven, dat is zo’n 85 miles en daar deden we 3,5 uur over. Inclusief een kleine file vanwege overstekende herten.
Voorwaar geen straf om zo door het park te kruisen, want het blijft ongelooflijk mooi. Hoewel het moeilijk is om National Parken te vergelijken staat Yellowstone toch zeker wel in mijn top-3.

Na een lunch in Silvergate (net buiten Yellowstone NP) begon het tweede gedeelte van de rit; Beartooth Pass. Op 2 plekken werd op grote hoogte aan de weg gewerkt en konden we weer slechts voorafgegaan door een ‘Pilot-car’ die gedeeltes berijden.
 
Deze bergpas overtreft in schoonheid wat mij betreft de Tioga Pass en is met een top van 10,947ft (3337m) echt fantastisch.
Schitterende panorama’s, steile hellingen, smalle wegen, geweldige haarspeldbochten. Het is echt puur genieten om deze weg te rijden.
Ook voor motorrijders had deze bergpas kennelijk een grote aantrekkingskracht. Agnes legde het overigens nog gezellig aan met deze plaatselijke Angels.

Daarna begon een lange afdaling die eindigde in Red Lodge bij de plaatselijke KOA. We zijn de afgelopen 2 weken behoorlijk verwend geraakt, dus deze camping zit zeker niet in mijn top-3, maar is prima voor een enkel nachtje.

Hoewel het wat bewolkt was vandaag, was het zeker niet koud. Inmiddels is de lucht in Red Lodge bijna blauw aan het opentrekken en kunnen we nog even nagenieten van vermoedelijk de mooiste rit van deze vakantie.

Dag 18: Yellowstone NP

Potverdikkie, wat is Yellowstone een mooi park. Ik zal ook vandaag wat extra foto’s op de blog zetten. Gewoon omdat ik geen keus kan maken.

We besloten om vanmorgen op tijd (en dat is voor ons rond 08:00 uur) weg te rijden. Niet dat het nou superdruk is in Yellowstone, maar het is in ieder geval wat rustiger ‘s ochtends en niet zo warm.
Overigens kwam ik er achter dat Yellowstone in zijn geheel in de staat Wyoming ligt, terwijl het aan 2 kanten omringd wordt door de staten Montana en Idaho.

Vandaag stond dus de onderste helft van de ‘8’ op het programma. Misschien wel de mooiste helft, met de vele Geisers, Yellowstone Lake en de watervallen.

Het eerste hoofddoel was ‘Old Faithful’, de bekendste Geiser van de wereld. Iedere 40 tot 126 minuten barst deze Geiser uit. Frappant is dat ze precies voorspellen hoe laat de volgende eruptie is. Wij misten ‘de voorstelling’ van 09:35 net, dus brachten we de tijd door tot 11:10 uur met een bakkie koffie en het afschuimen van de Old Faithful shop. Bijna had Agnes niets gekocht, maar gelukkig verliet ook zij nog net op tijd de winkel met een prachtig Yellowstone shirt.

Voor zo’n uitbarsting drommen echt massa’s mensen samen, maar de omgeving is er echt op ingericht. In een grote cirkel staan banken, waar iedereen kan zitten en als het dan ‘showtime’ is, klikken honderden camara’s hetzelfde plaatje. Natuurlijk niet zo mooi als deze van mij.

Vervolgens richting West Thumb, voor mooie Geiser basins bij West Thumb Lake, een soort uitloper van Yellowstone Lake. West Thumb lake is eigenlijk een krater in een grote reusachtige krater (Yellowstone zelf). Door de rijke kleurschakeringen (mineraal afzettingen), zijn deze geisers een lust voor het oog.

De weg vervolgde langs Yellowstone Lake over een bergpas cq hoogvlakte, wat tevens het voornaamste leefgebied van de bison bleek te zijn. Waren we gisteren nog verrukt met een verdwaalde bison, nu zagen we er honderden grazen of voor of naast ons de weg oversteken. Indrukwekkende beesten.

Ten slotte moesten we, nadat we gisteren de Upper Falls hadden bekeken, vandaag de Lower Falls aanschouwen. Een prachtige waterval, die zich vervolgens een baan klieft door een smalle schilderachtige canyon.

De Chevy Trailblazer had haar werk gedaan en die kon weer afgetankt (maar oh zo vies) terug naar Budget Rental. Nog even een lekker ijsje op kosten van Jan en Truus genuttigd en weer lopend en winkelend terug naar de camping. Niet verder dan 15 minuten.

Ook konden we ons geluk niet op toen we in de kampwinkel voor $4 een bumperdop konden scoren, die we een paar dagen geleden waren kwijtgeraakt (Zie verslag Dag 15). Soms zit het mee, maar
nog geen spoor van mijn pet!

De was wordt nog even gedaan, zodat we weer helemaal klaar zijn voor het vervolg van ons zigeunerleven. Bevalt wel!

Dag 17: Yellowstone NP

De dag dat ik mijn pet kwijt raakte :-(

Maar hoe liep het af met de bbq gisterenavond? Uiteindelijk fantastisch! Wel nog even snel een zak zelf brandende briquette in het stadje gehaald om het gewenste resultaat te bereiken.

Ook bleek onze Chevy huurauto (die Rebel zoop teveel olie) een zachte voorband te hebben. Bij de pomp gelijk wat lucht bij gedaan. Zien we morgen wel weer verder.

Apart was te zien hoe een bijna oranje wolk overtrok. Leek wel of de regen verdampte voor het de grond bereikte.

Na een belrondje stonden we in de startblokken voor een dagje Yellowstone NP.  Op de weg er naartoe langs Budget gereden, want die band was weer zacht. Zonder al teveel problemen werd onze witte Chevy voor een grijze Chevy omgeruild. Ook goed.

In Yellowstone kan je eigenlijk een soort ‘8’ rijden. Vandaag maar de bovenste helft en morgen de onderste helft. Zo’n halve ‘8’ is dus een rondje van ongeveer 200km. Zat in het begin niet helemaal mee, omdat er op de toegangsweg wegwerkzaamheden bezig waren, waar om de beurt het verkeer vanuit 1 richting werd doorgelaten. 20 Minuten de  ene kant en dan 20 Minuten de andere kant. Erg frustrerend als je net de eerste auto bent die halt moet houden. Je mag dan wel als eerste achter de ‘pilot-car’ die voorafgaat aan de rij.

De route is een aaneenschakeling van prachtige landschappen. Onvoorstelbaar mooi allemaal. Bergen, watervallen, geisers en natuurlijk wilde beesten. Vandaag de nodige bisons, herten, zwarte beer en grizzly beer (met jongen) gespot. Geweldig allemaal. Maar wat extra foto’s bijvoegen vandaag. Na zo’n dagje toeren krijg je wel trek, dus we besloten het advies van Albert & Monique op te volgen en 8 miles naar het noorden te rijden voor Eno’s restaurant. Geen restaurant voor toeristen, maar voor de lokale bevolking.
Hun verhaal werd gelijk bevestigd bij het oprijden van de parkeerplaats. Het ziet er niet uit!
De alleraardigste uitbaatster heette ons welkom met de woorden: “I’m old and lazy, so help yourself".”
Na de keuze van je favoriete stuk vlees kreeg je het rauw op een bord aangereikt en liet ze ons de keuken/grill zien. Go your gang!

Het restaurant was bekleed met honderden beschreven dollar biljetten en beschreven onderbroeken, slipjes en bh’s. Sommige exemplaren konden zondermeer dienst doen als tent.
Niettemin een erg leuke ervaring en niet onbelangrijk, een fantastisch stuk vlees. Toch wel trots dat ik die Portlander gaar heb gekregen (met tips van de uitbaatster).